Waarom een bezoek aan de Noordkaap echt iets bijzonders is

“Doe je riem maar vast. We hebben een ervaren chauffeur, maar het is niet voor niets dat het laatste stukje weg naar de Noordkaap alleen in konvooi toegankelijk is”, vertelt de Nederlandse gids Marjolein. Behalve de liefde voor haar man was het ook de liefde voor de ruige natuur van Magerøya die ervoor heeft gezorgd dat ze zich hier heeft gevestigd.

• Dit is mijn top 10 favoriete plekken in Noorwegen
• Hier vind je meer tips over je route naar Noorwegen
• Deze dingen vonden wij leuk om te doen in Noorwegen en hier reisgidsen en wandelgidsen voor Noorwegen
• Hier staan adresjes waar je fijn kunt overnachten in Noorwegen
• Op deze pagina vind je reizen naar Noorwegen van verschillende reisorganisaties en hier verzamel ik actuele kortingen en gratis extra’s

Witte woestenij

Ik zit in een busje dat door een witte woestenij rijdt. Soms komt het busje in een sneeuwwolk terecht en is aan alle kanten alleen maar wit te zien door de ramen. Niet voor niets nemen de bewoners van het eiland Magerøya, als ze met de auto op pad gaan, altijd warme kleren en dekens en iets warms te eten en drinken mee. En een schop, want door het extreme en snel omslaande weer kun je zomaar vast komen te zitten in een sneeuwduin. Als je geluk hebt, kom je ‘gewoon’ vast te zitten in een dorp, want ook hele toegangswegen worden met een slagboom afgesloten als het te gevaarlijk wordt om te rijden. Dan zit er niets anders op dan wachten tot het opklaart. Je moet er op Magerøya dus altijd rekening mee houden dat je trip anders loopt dan gepland.

Wachten bij de slagboom

Dat gevoel maakt de rit naar de Noordkaap spannend en indrukwekkend. Er vallen flinke stiltes terwijl ik samen met de andere inzittenden naar buiten tuur. De spanning loopt nog hoger op als we bij de slagboom moeten wachten of de omstandigheden wel gunstig genoeg zijn om een konvooi te laten rijden. Gelukkig krijgen we goed nieuws: we kunnen verder, met voorop de sneeuwschuiver en achteraan een volgwagen. De sneeuwschuiver voor ons verdwijnt regelmatig in een wolk opstuivende sneeuw. Langs de weg zwiepen oranje stokken heen en weer in de harde wind. Als het zicht echt slecht wordt, kan de chauffeur niets anders doen dan stapvoets van stok naar stok rijden.

Champagne!

Dan staan we op de parkeerplaats van het bezoekerscentrum van de Noordkaap – de riemen kunnen los. De openingtijden van het bezoekerscentrum zijn afgestemd op de konvooien en we hadden de eigenaresse al even gezien bij de slagboom. Ze is een stukje voor ons uit gereden om alvast de kachel en het licht aan te doen. Nu schenkt ze ons een glaasje champagne in om te vieren dat we het gered hebben: we zijn op het noordelijkste puntje van Europa! Hoewel… Het echte noordelijkste punt, Knivskjelloden, is nog een stukje wandelen of langlaufen hiervandaan.

2000 km tot de Noordpool

Wandelen of langlaufen lijkt op deze ochtend niet bepaald aantrekkelijk. Er staat een harde wind, die de ramen van de Noordkaaphal heeft voorzien van een laagje plaksneeuw. Na de champagne schuifelen we langs het hekje naar de gietijzeren globe op het 307 meter hoge rotsplateau. Het is nog een hele kunst om onder deze omstandigheden rechtop te blijven of je camera stil te houden. Maar het heeft wel wat, dat woeste weer. Alsof het erbij hoort, bij deze plek op 71 graden noorderbreedte, die aanvoelt als het einde van de wereld. Toch is het nog ruim 2000 kilometer tot de Noordpool.

Een glimp van de zomer

Als later het konvooi voor bussen met passagiers van de Hurtigruten aankomt, zijn de weersomstandigheden een stuk rustiger. Het buskonvooi is vandaag wat later, omdat ook het schip van de Hurtigruten te kampen had met de harde wind. Maar nu kunnen de cruisegangers elkaar zonder zware windstoten op de foto zetten bij de globe. Intussen verkennen wij het bezoekerscentrum, met onder andere een trouwkapel en een overzicht van de geschiedenis van deze plek.

Een film laat zien hoe Mageroya er in de verschillende jaargetijden uitziet en maakt me erg nieuwsgierig naar hoe het hier in de zomer is, als de toeristen in groten getale aankomen met onder andere cruiseschepen en campers. Wekenlang gaat de zon hier nooit helemaal onder, maar schampt over de horizon en klimt dan weer op voor de volgende dag. Marjolein had in de bus al verteld over lente en zomer op Magerøya en na het zien van deze film laat dat idee me niet meer los. Hoe anders moet het zijn om hier dan rond te mogen lopen!

Geen woorden voor

Voorlopig is het nog winter en in konvooi rijden we door de stuifsneeuw terug naar de slagboom die de weg naar de Noordkaap afsluit. Intussen vraag ik me af hoe ik, als ik weer thuis ben, ooit kan overbrengen hoe het voelt om hier te rijden. Koortsachtig maak ik aantekeningen en probeer ik foto’s te maken van het konvooi en de sneeuwvlakte om ons heen. Maar woorden en beelden lijken allemaal ontoereikend zodra ik opkijk van mijn aantekeningen.

Wil je er toch een beetje meer beeld bij, bekijk dan deze documentaire over sneeuwschuivers van de Noorse televisie, die begint op de Noordkaap. Aan die beelden is een beetje te zien waarom ik mijn ‘expeditie’ naar de Noordkaap zo spannend vond. Maar hoe het echt voelt… Ik denk dat je daarvoor toch zelf op expeditie zult moeten gaan!

Ik werd uitgenodigd om winters Noord-Noorwegen te bezoeken voor mijn blog.

Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.