wiegelied

Olivia Rönning en Tom Stilton zijn terug in de Zweedse thriller Wiegelied

Een tijdje geleden schreef ik over Springvloed, het eerste boek over Olivia Rönning en Tom Stilton van Cilla en Rolf Börjlind. Inmiddels bestaat de serie uit vier delen, waarvan het nieuwste deel Wiegelied heet:

1. Springvloed (ook bewerkt tot tv-serie)
2. De derde stem
3. Zwarte dageraad
4. Wiegelied

Verwijzingen en omschakelingen

Het laatste deel heb ik net uit en tijdens het lezen kreeg ik door de vele terugverwijzingen en oude bekenden het gevoel dat ik het liefst alle vier de boeken achter elkaar had willen lezen. (Wanneer zou Olivia, die voor haar werk toch stevig in haar schoenen moet staan, stoppen met volschieten vanwege wat er in het eerste deel gebeurd is met haar kat?)

Maar ook zonder parate kennis van de eerdere delen was Wiegelied goed te volgen. Af en toe werd er even iets uitgelegd over wat voorafging. Wat ik lastiger vond (vooral aan het begin van het boek), was het snelle en regelmatige schakelen tussen verschillende verhaallijnen. Soms irriteerde het me zelfs een beetje: ik had het gevoel te vaak onderbroken te worden als ik net in het verhaal aan het komen was. Maar in de loop van het boek werd dat gevoel minder en de laatste schakeling, op de laatste bladzijde van het boek, was zo briljant dat ik zelfs zin kreeg om weer van voren af aan te beginnen met lezen.

De verhaallijnen van Wiegelied

Ik wil niet (veel) meer verklappen dan de achterlap, maar dit zijn zo’n beetje de verhaallijnen waartussen te heen en weer schakelt:

  • Cosmina en René die elkaar ontmoeten op de Filipijnen.
  • De dakloze drugsverslaafde Muriel die in Stockholm de naar Zweden gevluchte Folami onder haar hoede neemt. De twee worden in de gaten gehouden door een nogal griezelige moeder en zoon.
  • Een dode tiener die in Småland wordt gevonden samen met een mes uit Roemenië. Zijn dood wordt onderzocht door het team van commissaris Mette Olsäter met daarin Olvivia Rönning.
  • Tara, Akin en Gowon, drie vluchtelingen die worden opgevangen op een boerderij.

Hoe de verschillende verhaallijnen met elkaar te maken hebben, wordt later en deels zelfs pas op de laatste bladzijde duidelijk. In ieder geval komt Olivia samen met Tom Rönning in Boekarest terecht, waar ze kennismaken met de Roemeense misdaadwereld en de onderkant van de Roemeense samenleving.

Wiegelied

Andere invalshoeken

Voor mij zaten in het boek een paar interessante invalshoeken die je niet zo vaak tegenkomt in bijvoorbeeld dagelijkse nieuwsberichten, zoals de verfijnde smaak van een crimineel, het moedergevoel van een verslaafde en vluchtelingen als weerloze slachtoffers.

Er waren maar twee momenten waarop ik dacht: dat is wel heel toevallig! Maar goed, het blijft natuurlijk fictie – hoewel in sommige misstanden in dit boek waarschijnlijk pijnlijk veel waarheid schuilt.

De Nederlandse vertaling (gemaakt door Corry van Bree) van Wiegelied is nu verkrijgbaar. Het boek heeft 352 bladzijden. De uitgever van Wiegelied, Bruna Uitgevers, A.W., heeft deze blogpost mede mogelijk gemaakt.

Kom jij ook minder aan lezen toe dan je zou willen? Dan zou je kunnen overwegen om BookBeat te gebruiken. Hiermee heb je toegang tot een heleboel luisterboeken (waaronder ook veel Scandinavische titels) zodat je tijdens het wandelen, hardlopen, autorijden of koken lekker verder kunt met je boek. Je kunt BookBeat hier 45 dagen gratis uitproberen.

Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.

Sandra van Bijsterveld
Sandra van Bijsterveld

Leuk dat je er bent! Mijn naam is Sandra van Bijsterveld. In 2013 begon ik met bloggen en inmiddels doe ik dat fulltime. Op Scandinavisch Leven deel ik mijn liefde voor Scandinavië met je. Je vindt er leuke manieren om een beetje Scandinavië in huis te halen, zoals spannende boeken en series, Scandi-lekkers, mooi design en fijne kleding en verzorgingsproducten. Op andere websites blog ik over onze vakanties in Nederland, Noord- en Oost-Europa.

4 reacties

  1. Ik ga het boek ook lezen voor leesclub Thrillzone. Mooie manier om kennis te maken met de serie. Nog geen boek ervan gelezen en de serie ook nog niet gezien.

  2. Van Springfloden heb ik genoten, vooral voor Tom Stilton had ik een zwak.
    Vanaf deel 1 vermoedde ik al, dat die man intelligenter en ervarener was, dan hij zich voordeed
    en dat was ook zo.
    Zal wel komen omdat ik in mijn stad Rotterdam een enkele keer met daklozen praat en besef, dat het iedereen kan overkomen.
    De serie vond ik heel spannend, maar dergelijke boeken lezen: nooit.
    Al vele jaren worstel ik mij door de Scandinavische literatuur en moet mij in bochten wringen om alle krimi’s links te laten liggen. Ik heb er niets mee en toch lukt het me elke keer weer om mooie andere boeken te vinden zónder moord en doodslag.
    Ik heb zojuist het laatste deel Min Kamp van Knausgård uit, een dikke pil van meer dan duizend blz. Ik biecht eerlijk op, dat ik hele stukken heb overgeslagen: zijn perceptie van Hitler, véle blz. lang en de ziekte van zijn vrouw. Zijn mening over Hitler interesseert me geen bal, ik ben blij dat ik van lang na de oorlog ben en de bi-polariteit van zijn vrouw, die dus echt is, is schokkend om te lezen. Want schrijven kan Karl-Ove beslist en hij is gelukkig niet gestopt!!!
    Ondanks dat vond ik Min Kamp een verbluffende serie, goed geschreven, hier en daar herkenbaar vanwege de menselijke zoektocht door het leven en vooral het leven in Noorwegen. Het sloot naadloos aan, bij wat ik ken van Noren zelf en lange vakantie-reizen. Met Knausgård heb ik het rustig aan gedaan, want soms werd het wel wat veel, de psychische problemen, de drankzucht en het grote verdriet van zijn jeugd. Dan stopte ik een jaar of langer met het volgende deel te lezen. Maar omdat de sfeer en het Noorse leven zo prachtig beschreven worden, kwam het volg. deel er toch.
    Als ik een krimi op televisie zie, heeft dat minder impact op mij, dan dat ik een boek met hetzelfde lees. Voor mij is een boek indringender, omdat je als lezer je eigen beelden maakt en in een krimi is er al voor je gekozen, het is sneller en makkelijker.
    Maar als het niet al te somber is, kijk ik er graag naar. Ik herinner me nog een prachtige serie op Canvas vele jaren geleden “the eagle” /Ørnen in het Deens, die zich voor een deel op Ijsland afspeelde. Zeker tien, twaalf jaar geleden, maar mijn liefde voor Scandinavië zit diep, ha, ha!
    Fabelachtig mooi, deze serie en heel erg spannend! Nog steeds te koop, zag ik.
    Die mogen ze van mij beslist wel herhalen! Lykke til!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ik ga akkoord met het privacybeleid.