Niet iedereen in ons gezin is fan van (of goed in) snowboarden en skiën. Maar dat betekent niet dat we niet op wintersport kunnen! Of misschien kan ik het dan beter wintervakantie noemen. Hoe dan ook, toen we in de voorjaarsvakantie met de boot naar Zweden gingen en verbleven op Säfsen Resort, hadden we hele andere plannen dan skiën en snowboarden. Boven aan het lijstje: onze eerste huskysafari in Zweden.
- Dit is mijn Top 10 favoriete plekken in Zweden en hier vind je mijn e-boek met tips voor als je voor het eerst naar Zweden gaat
- Hier vind je mijn tips voor de beste route naar Zweden
- Deze pagina staat vol tips over wat je allemaal kunt doen in Zweden
- Hier vind je volop adresjes om te overnachten in Zweden
- Op deze pagina verzamel ik reizen naar Zweden van verschillende reisorganisaties en hier vind je actuele kortingen en gratis extra’s
- Hier vind je reisgidsen en wandelgidsen voor Zweden en dit is wat wij altijd meenemen als we gaan kamperen in Zweden
- Tot slot: hier zijn mijn tips m.b.t. muggen in Zweden
Gevonden via Facebook
In de kerstvakantie volgde ik via Facebook de verhalen van Is het nog ver, van wie ik wist dat ze op vakantie was in de buurt van onze bestemming voor de voorjaarsvakantie. Zo te zien had ze het prima naar haar zin. Een van de vrolijkste foto’s die ik zag, was die van een hondensledetocht. Wat me aansprak, is dat ze met het hele gezin op de slee zaten. Ze hoefden dus niet zelf te mennen en dat kwam mij goed uit. Ik heb namelijk al eens een hondensledetocht in Noorwegen meegemaakt en sindsdien hoef ik niet meer zo nodig achterop te staan. Gewoon zitten en genieten van de omgeving leek me een beter plan.
Kortom: ik vroeg waar ze die huskyrit hadden gedaan, zocht de website op en wisselde wat mailtjes uit met Lars van Qeenook Huskies. Binnen de kortste keren was onze huskysafari in februari geregeld.
Wil je alles weten over wintersport in Zweden? In dit Stralend Zweden Magazine – Wintersport in Zweden vind je al onze ervaringen en tips bij elkaar, inclusief hoe je er komt, wat je moet plannen en meenemen en de fijnste accommodaties en wintersportgebieden. Om het boeken makkelijk te maken, vind je hier wintersportreizen naar Zweden van verschillende aanbieders bij elkaar.
Rit door een sneeuwlandschap
De rit ernaartoe was al een ervaring. We moesten de sneeuwkettingen omleggen om weg te komen bij ons huisje en nee, dat lag niet aan ons. Er waren meer mensen in de weer met sneeuwkettingen, hoewel de Zweden op spijkerbanden gewoon rondreden alsof er niets aan de hand was. Wat lag er veel sneeuw!
Beneden aan de weg haalden we de sneeuwkettingen er weer af en konden we goed verder rijden. Maar het laatste stukje werd het pak sneeuw steeds dieper en dieper. Of eigenlijk hoger en hoger, want er waren hoge sneeuwwanden ontstaan langs de weg. Aan de ene kant was het prachtig, aan de andere kant was ik toch ook wel een beetje opgelucht toen we parkeerden bij Qeenook Huskies. Lars stond ons al op te wachten en spoorde ons aan om echt alle kleding die we bij ons hadden aan te doen vanwege de arctische omstandigheden die dag.
En gaan!
Toen we alle handschoenen, mutsen, sjaals en skibrillen op, om en aan hadden gedaan, liepen we meteen naar de honden, die veel rustiger waren dan ik in Noorwegen eerder had meegemaakt met sledehonden. Ik had verwacht dat de kinderen ze misschien wel een beetje eng zouden vinden, maar dat viel dus alles mee.
Achter elkaar gingen we op de slee zitten en daar gingen we al. Achter me hoorde ik Lars de honden aansporen: “Bra Hampus, bra Birit! Kör på! Duktigt!” De rit was prachtig en ik kon er inderdaad veel meer van genieten dan toen ik zelf achter op de slee stond. Wel kwamen we een keer met onze benen klem te zitten tussen de slee en een boom, maar Lars leek zich nergens druk om te maken. Een hondenslederit is nu eenmaal niet voor watjes blijkbaar. En bij navraag had hij nog wel een stuk duct tape om de scheur in de skibroek van mijn dochter mee te ‘repareren’.
Rondom het kampvuur
De route die we deden was qua lengte precies goed. Na een tijdje op de Nybofjäll kregen we het toch wel een beetje koud. Gelukkig konden we bij het kampvuur in de tipi tussen de hondenkennel en het huis van Lars weer lekker opwarmen. Terwijl Lars de ketel op het vuur zette voor de warme chocolademelk en er wat kaneelbroodjes omheen legde, vertelde hij over de honden. Die hadden trouwens niet allemaal zin om terug te gaan in de kennel: eentje verstopte zich achter een boom in de hoop dat hij ongezien buiten kon blijven, een ander mocht met ons mee omdat hij anders toch wel over het hek zou springen.
Bij het vuur vertelt Lars over Nanuk, die ooit zijn leven heeft gered toen hij met de slee onder het ijs kwam. Nu weet hij zeker dat als hij met Nanuk op pad is, hij op deze hond kan rekenen als er iets mis gaat. Hampus daarentegen is qua ras een tophond, maar zal altijd voor zichzelf kiezen. Hoewel mensen in de rij staan om nakomelingen van deze kampioenshond, wil Lars er zelf geen nakomelingen van. Hij vind het namelijk juist heel belangrijk dat honden sociaal zijn, zeker omdat hij vaak gezinnen over de vloer krijgt. De honden moeten sterk èn lief zijn.
Dat merken we ook duidelijk. Spräckla, die met ons mee mocht naar de tipi, is intussen aan de voeten van mijn dochter gaan liggen. De rendierwraps die Lars tevoorschijn tovert, zijn door de kou half bevroren, maar nog steeds erg lekker. Ik geloof niet dat ik al eerder bevroren sla had geproefd 🙂
Ook als het niet zo koud is kun je de husky’s trouwens bezoeken. Net als bij Vuokatti Husky in Finland kun je hier ook gewoon komen kennismaken met de honden of een wandeling met ze maken als er geen sneeuw ligt.
Terug naar Säfsen Resort… Oeps!
Ehm… Zal ik nu wel of niet eerlijk toegeven dat we op de terugweg ook nog vast kwamen te zitten in de sneeuw? Nou ja, bij dezen dus. Gelukkig stopte de eerste auto die voorbijkwam meteen. Een vriendelijke Duitse mevrouw met een eigen vakantiewoning in Zweden stelde ons gerust: dit is een erg verraderlijke bocht waar mensen zelfs zonder sneeuw al moeite mee hebben. En nee, in Zweden noemend we dit geen ongeluk of noodgeval, we gaan dit gewoon even fiksen.
Na een telefoontje zegt ze lachend: speciaal voor jullie komt er een Nederlandse tractor aan. En ja hoor, precies bij het vallen van de schemering werden we door Johannes en zijn trekker weer op het juiste spoor gezet. Sneeuwkettingen waren volgens hem nu echt niet meer nodig: we zaten alweer bijna op de ‘grote’ weg. Met samengeknepen billen reden we het laatste stukje naar huis en eenmaal aangekomen op Säfsen Resort legden we de sneeuwkettingen alsnog om de wielen omdat we anders de helling naar ons huisje niet op kwamen.
Gênant? Misschien. Waarom ik het dan toch vertel? Omdat het deel uitmaakt van ons geweldige winterse Zweden-avontuur. Dit was echt zo’n dag waaraan we nog vaak zullen terugdenken. Aan de honden, aan de sneeuw èn aan Johannes!
Ook in de winter naar Zweden? Hier vind je een overzicht van winterreizen van verschillende reisorganisaties.
Had je mijn video over onze voorjaarsvakantie in Zweden al gezien? (Vergeet niet je even te abonneren als je geen nieuwe reisverslagen wilt missen.)
Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.
