2022: veel mooie reizen en evenementen en soms best pittig

De laatste dag van 2022 alweer! Het is moeilijk voor te stellen dat ik het vorige jaaroverzicht nog schreef terwijl we in lockdown zaten. Ik was toen net terug van mijn laatste blogreis van 2021, een wintersportreis naar Noorwegen en Zweden. Vanuit de lockdown vroeg ik me af hoe het in 2022 verder zou gaan. Ik had toen nog geen idee wat er in 2022 mogelijk zou zijn qua reizen en evenementen. Nou, dat bleek gelukkig heel veel te zijn! Nu ik terugkijk op 2022, vind ik het verbazingwekkend hoeveel er is gebeurd sinds het einde van die laatste lockdown. Voor wie het leuk vindt, geef ik hieronder mijn traditionele jaarlijkse kijkje achter de schermen.

Persoonlijk pittig, zakelijk prima

Om te beginnen moet ik toegeven dat 2022 voor mij persoonlijk best een pittig jaar was. Corona kreeg ons eindelijk (steeds op zeer ongelukkige momenten, zoals dat gaat) te pakken en had best een grote impact, de verbouwing van onze badkamer vond ik erg vermoeiend maar vooral zorgen om mensen van wie ik veel hou wogen (en wegen nog steeds) zwaar op me.

Zakelijk was het weer een prima jaar. Ik werk keihard aan de sites en het blijft fijn om te zien als de dingen waaraan ik had heb gewerkt ook echt resultaat opleveren. Dit jaar ben ik begonnen met het maken van digitale magazines en dat vind ik erg leuk om te doen. Tot nu toe heb ik magazines gemaakt over Zweden, Finland en Denemarken. Ze zijn ook handig om paraat te hebben omdat steeds meer mensen me mailen om te vragen om specifieke tips naar aanleiding van hun vakantieplannen. Vaak staat het antwoord op hun vragen wel in een van deze magazines en zo ben ik minder tijd kwijt met het beantwoorden van mails, want dat zou anders zo langzamerhand niet echt meer te doen zijn.

Net zo leuk als het maken van de magazines vind ik het nog steeds om te schrijven over de reizen die ik maak of (nog leuker) die we samen mogen maken. Ook de reviews van Scandinavische producten vind ik nog steeds erg leuk om te doen, zeker als ik mijn lezers ook nog ergens blij mee mag maken. Altijd fijn als uitgevers, filmdistributeurs, pr-bureaus, merken en (web)winkels me weten te vinden om dit soort acties op te zetten.

Gelukkig was er ook in 2022 weer genoeg om over te schrijven. Ik loop er even maand voor maand doorheen.

Januari: dagje Oetdoor

Januari begon meteen met een belangrijke gebeurtenis: onze oudste dochter ging op kamers in Utrecht. Het heen en weer reizen naar de universiteit was behoorlijk vermoeiend, dus we waren heel blij dat ze deze kamer kon krijgen. Het regelen had even wat voeten in de aarde, maar daarna hoefde er niet veel aan de kamer te gebeuren en dus kon ze al snel verhuizen. Gelukkig vindt ze het ook nog gezellig om regelmatig bij ons te komen in de weekenden en vakanties.

Haar verhuizing was meteen het startschot voor een grote interne verhuizing bij ons thuis. En als ik eerlijk ben, is het opruimen en opknappen nog steeds niet helemaal af. Maar het lukte wel om een kamer vrij te maken voor een lang gekoesterde wens: een sauna in huis. Die zou er dit jaar dan echt komen.

Door al het opruimen en klussen in huis schoot het wandelen er nogal eens bij in, terwijl ik me daar de twee voorgaande jaren door niets en niemand vanaf liet brengen. In december 2022 raakte mijn sportschema alweer flink in de knel en een van mijn goede voornemens voor 2023 is dan ook om het sporten echt weer voorrang te geven. Ik merk namelijk steeds weer dat bewegen (liefst buiten) heel belangrijk is voor mijn lichamelijk en geestelijke gezondheid.

Eigenlijk vond ik 2022 meteen in januari al best pittig. Ook vond ik het jammer dat de Vakantiebeurs niet door ging en dat we eigenlijk nog niet echt plannen konden maken omdat we niet wisten hoe het verder zou gaan met corona. De ene dag leek wel weer heel erg op de volgende. Om onszelf op te vrolijken, boekte ik voor ons tweeën een dagje een van de huisjes van Oetdoor (de Scandinavië-beleving in de Achterhoek), inclusief een tijdsslot in de sauna en hottub.

Dat was fijn – alleen liet onze jongste dochter ons in de loop van de dag weten dat ze een positieve zelftest had. Ze was opeens behoorlijk ziek geworden en we besloten meteen naar huis te gaan. In de weken die volgden, hadden onze twee jongste kinderen erg veel last van aanhoudend hoesten en maar niet afnemende hoofdpijn – echt heel vervelend en lastig ook met school. Wij ontsprongen de dans nog.

Leuke dingen in januari waren dat ik voor Nu.nl werd geïnterviewd over Scandinavisch design voor kinderen, en dat ik na jaren er maar niet aan toe komen eindelijk mijn eerste magazine af had.

Februari: wintersport in Värmland (Zweden)

In februari had ik een paar leuke winacties op Scandinavisch Leven. Ik kan daar echt plezier in hebben: aan de ene kant het enthousiasme van iemand die iets moois te bieden heeft dat met Scandinavië te maken heeft, en aan de andere kant de blijdschap van de winnaars.

Maar het allerleukste van februari 2022 was toch wel dat we, redelijk last-minute, een uitnodiging kregen om met zijn allen de voorjaarsvakantie in Zweden door te brengen. Deze keer verbleven we in zo’n traditioneel Zweeds houten huis aan een meer: Villa Sågen.

Vanuit dit huis verkenden we de wintersportgebieden Hovfjället en Branäs. We hadden mazzel met het weer: eerst viel er heel veel sneeuw en daarna hadden we een paar stralend zonnige dagen. Het was echt zo fijn om weer samen in Zweden te zijn!

Maart: dagjes Utrecht en Den Haag

In maart ging het opruimen thuis in een nog iets hogere versnelling. De verbouwing van de badkamer en de bouw van de sauna kwamen nu wel heel dichtbij en voor die tijd moest onze werkkamer ook geschikt worden gemaakt als logeerkamer voor als onze oudste dochter bij ons wilde blijven slapen. Een flinke klus! Er werd gesjouwd, geruimd, behang afgestoomd, gewit, de indeling van de nieuwe badkamer werd bepaald en we struinden de winkels af op zoek naar alles wat erin zou moeten komen.

Ik zocht onze oudste dochter trouwens deze maand ook nog op in Utrecht voor een dagje de stad in. Ze hielp me wat nieuwe kleding uitkiezen, ik shopte uitgebreid bij de Normal (deze Deense winkel hebben wij in Enschede niet), we aten pizza aan de gracht (waar de ober een lach op mijn gezicht toverde met de klassieke vraag of we soms zussen waren) en we haalden Zweeds lekkers bij bakkerij Bröd (die inmiddels helaas alweer dicht is). Een topdag!

Een andere topdag was de dag waarop we 12,5 jaar getrouwd waren. Die dag gingen we met zijn tweetjes naar Den Haag, waar we een ijsje aten aan de Hofvijver, op uitnodiging aanwezig waren bij de voorvertoning van de Deense film Flugt en tot slot uit eten gingen op Scheveningen. Het weekend erna gingen we met de kinderen bowlen en uit eten. Ook al hadden we ons jubileum stiekem al gevierd met ons reisje naar Helsinki vorig jaar, ik ben toch heel blij dat we tijd hebben gemaakt om nog een keer stil te staan bij ons trouwen. Gelukkig zijn we nog steeds heel blij met elkaar.

Voor Scandinavisch Leven woonde ik deze maand de lancering van de samenwerking tussen Fjallraven en Specialized bij en had ik een paar leuke winacties rondom moederdag.

April: Finse sauna en Denemarken

Nu was het dan echt zover: de beuk ging erin. De oude badkamer werd eruit gesloopt en daarna kon de nieuwe worden opgebouwd. Ook de sauna was klaar om ingebouwd te worden. Heel eerlijk: ik had onderschat wat een impact dit had. Hoe vriendelijk en hardwerkend de mensen die dit voor ons hebben gedaan ook waren, hoe blij we ook zijn met het resultaat: verbouwen is echt niets voor mij. De herrie, het stof, het voortdurende in en uit lopen, de onverwachte aanpassingen van de planning steeds weer… Ik werd er zo moe van. Ik was blij toen het meeste werk gedaan was. Helaas was het nog niet helemaal klaar: de verbouwing van de wc beneden werd opgeschoven tot na de meivakantie. Maar wat waren we blij toen we konden douchen en ook nog eens in onze eigen Finse sauna konden zitten! (Oké, de timing is qua energiecrisis en zo niet optimaal, maar er komen ook nog zonnepanelen aan, dat scheelt weer wat.)

Tijdens de verbouwing had ik nog wat leuke uitstapjes: ik nam voor Stralend Nederland een kijkje in kasteel Rosendael en voor Scandinavisch Leven ging ik naar een voorvertoning van de film The most beautiful boy in the world, waarbij ook de hoofdrolspeler van die film/docu aanwezig was en vragen beantwoordde.

Eind april gingen we een weekje naar Denemarken. In samenwerking met Visit Denmark en de regio Aarhus hadden we een heerlijke week, waarin we onder andere op het strand kookten, gingen kanovaren vanuit Silkeborg en eindelijk pretpark Djurs Sommerland bezochten. Het was een heerlijke week waarin ik behalve content verzamelen echt even kon genieten en ontspannen. Laat dat maar aan Denemarken over!

Mei: fietsen in Tsjechië en Deens lekkers

In mei kwam ik erachter dat de vermoeidheid die ik al lange tijd voelde misschien toch niet helemaal kwam door de drukte van de verbouwing. Ik bleek iets onder de leden te hebben, bij nader inzien waarschijnlijk al sinds het begin van het jaar. Toch maar een antibioticakuurtje dan. Daar knapte ik wel van op. Lesje geleerd: niet te snel denken dat iets alleen tussen je oren zit en wel vanzelf zal overgaan als je maar flink bent.

Zo was ik op tijd weer fit voor een hele leuke blogreis: ik mocht naar Tsjechië om daar te gaan fietsen van Praag naar de Duitse grens bij Dresden. Ik was helemaal in mijn sas: prima weer, lekker de hele dag buiten, veel bewegen (er was nog tijd om te wandelen ook) en goed gezelschap. Mijn liefde voor Tsjechië werd weer eens flink aangewakkerd.

Verder woonde ik deze maand een netwerkmiddag rondom stedentrips bij in Den Haag en mocht ik voor een culinair evenement van Visit Denmark op de residentie van de Deense ambassadeur heel veel lekkere Deense streekproducten proeven.

En ja hoor, de wc beneden werd nu ook verbouwd. Het duurde langer dan we verwacht hadden voor zo’n klein kamertje, maar ook deze verbouwing kwam uiteindelijk af.

Onze (pas 5-jarige) poes had ook nog iets voor ons in petto dit jaar: binnen korte tijd ging ze opeens steeds aarzelender bewegen en er kwam een witte waas over haar ogen. Oordeel van de dierenarts: ze heeft staar en ziet zo goed als niets meer. Een weekend lang lag ze in een la in een kledingkast en kwam ze bijna niet van haar plek. Ik dacht dat we haar kwijtraakten. Maar waarschijnlijk was ze gewoon in shock over haar plotselinge blindheid, net als wij. Want na een paar dagen begon ze weer rond te lopen en nu is ze – op haar ogen na – weer de oude. Ik ben er wel van geschrokken en maak me wel iets sneller zorgen als ik haar iets raars zie doen.

Juni: Midnight Sun Ambassador in Finland

In juni kreeg ik een heel bijzondere uitnodiging: ik was verkozen tot een van de Midnight Sun Ambassadors die de bijzondere periode van de middernachtzon in Fins Lapland mochten komen ervaren. De gekozen ambassadeurs gingen naar verschillende plekken in Finland en ik mocht naar Levi en Ylläs. Ondanks de vele muggen (het scheen in jaren niet zo erg te zijn geweest) vond ik het geweldig. En ik sliep in de mooiste hotelkamer die ik ooit heb gezien.

Wel voelde ik me in de loop van de dagen dat ik daar was steeds slechter. De laatste dag (op pad per mountainbike) was zelfs behoorlijk afzien – en omdat ik nogal wankel was, viel ik ook nog, met aardig wat blauwe plekken als gevolg. Wat bleek later: ik had corona opgepikt, waarschijnlijk in de lange, lange rijen op Schiphol. Net als onze twee jongste kinderen in januari had ik het flink te pakken en lag thuis nog lang in bed om bij te slapen en beter te worden – net op tijd om de caravan in te pakken en met mijn hele gezin op zomervakantie te gaan. Het was in ieder geval gelukt om niemand anders thuis te besmetten.

Juli: vakantie in Frankrijk

Die zomervakantie pakten we dit jaar eens heel anders aan. Ik wilde wel eens écht vakantie, zonder de hele tijd bezig te zijn met zoveel mogelijk zien en overal informatie en beeldmateriaal verzamelen voor mijn websites. Daarnaast wilden we de kinderen laten zien waar wij vroeger als kind op vakantie gingen. En de kinderen zelf wilden wel eens wat plekken bezoeken die ze alleen van tv kenden, zoals Parijs en Monaco. Het werd dus een vakantie in Frankrijk.

Eerst vierden we de verjaardag van onze jongste dochter in Parijs, waar we ook nog naar Disneyland gingen. Daarna zakten we af naar de Côte d’Azur, waar we onder andere Nice, Cannes, Monaco, Grasse, Saint-Tropez en Menton bezochten. Ook reden we nog even Italië in voor een echte Italiaanse pizza. Het was heerlijk om elke dag lekker weer te hebben en te kunnen afkoelen in het zwembad. Ik vond het heel ontspannend om echt niets te hoeven doen voor mijn werk. De kinderen vonden het leuk om met eigen ogen te zien waar zoveel klasgenoten altijd op vakantie gaan en wij vonden het leuk om terug te zijn.

Maar… we misten de rust van het noorden ook wel. Het was overal zo druk: steeds weer zoeken naar een plekje op de campings, zoeken naar een plekje om te parkeren en lang in de rij staan in de supermarkten. Dat was wel even wennen en we realiseerden we hoe verwend we eigenlijk zijn met de rust en ruimte op de (minder bekende en populaire) plekken waar we anders op vakantie gaan. Voor de laatste week verkasten we naar een camping in de buurt van Grenoble, waar het al iets rustiger was. Hier wilden we nog een weekje genieten van de bergen.

Maar op de eerste dag daar, waarop we een mooie rit maakten naar de Alpe d’Huez, voelde mijn man zich plotseling helemaal niet lekker. Die nacht hoorde ik hem hoesten en ergens wist ik het meteen al… Ja hoor, corona. Heel vervelend, want ook hij was er weer flink ziek van en hij is in ons gezin de enige die met de caravan kan rijden. De laatste vakantieweek stond dan ook helemaal in het teken van beter worden (de eerste dagen vooral veel slapen) en daarna in korte etappes weer naar huis rijden. Op de terugweg was onze oudste dochter ook aan de beurt, dus we waren blij toen we weer thuis waren. Je eigen bed is toch het lekkerste als je je niet lekker voelt. Jammer dat onze vakantie zo afliep.

Augustus: Rovaniemi, Salla, Ruka en Oulu (Finland)

Ik wist al dat ik eind augustus weer naar Finland zou gaan voor een stedentrip Oulu. Maar kort na onze vakantie kwam daar nog een uitnodiging bij: of ik mee wilde naar Rovaniemi, Salla en Ruka. Daar maakte ik weer hele bijzondere dingen mee: ik zag beren van heel dichtbij en ik deed mee aan een (best wel heftige) raftwedstrijd dwars door een onweersbui.

Na een kleine week thuis ging ik dus Oulu verkennen, een stad die meer te bieden had dan ik van tevoren had gedacht. Ik sliep weer op een heel bijzondere plek: in een drijvende glazen iglo die ik zelf naar een ligplaats in de natuur mocht varen.

In die drijvende iglo kreeg ik helaas weer een zorgwekkend bericht van het thuisfront, waarvan ik even zo van mijn stuk raakte dat ik achteruit deinsde en boven op mijn leesbril ging zitten. Total loss! Best lastig bij het gebruik van mijn telefoon en het lezen van menukaarten bijvoorbeeld – dat lukt me echt niet meer zo goed zonder. Weer een lesje geleerd: voortaan voor de zekerheid maar 2 brillen meenemen. En sowieso gewoon mijn bril niet op bed laten liggen als je even opstaat.

Ik zat trouwens wel een beetje in mijn maag met al dat vliegen naar Finland. Als ik van tevoren had geweten dat deze bestemmingen interesse hadden in een samenwerking, dan had ik geprobeerd om wat dingen met elkaar te combineren, zodat ik minder vaak heen en weer had hoeven gaan. Want later in het jaar zou ik zelfs nog een keer naar Finland gaan…

September: genieten in Limburg

In september bleven we dichter bij huis: we gingen met de kinderen een paar dagen naar Limburg voor een reportage die ik zou maken voor Limburg Magazine. Maar natuurlijk schreef ik er ook over op Stralend Nederland. Ook leuk: we deden mee aan de Maas Clean-up, waarbij we een ochtendje zwerfvuil gingen verzamelen met een groep vrijwilligers.

Oktober: duurzaam eten

Oktober stond in het teken van duurzame voeding: samen met mijn oudste dochter bezocht ik het eerste verjaardagsfeestje van Fikat, dat Zweedse vegan balletjes maakt en voor elke bestelling een boom plant. Daarnaast mochten we aanwezig zijn bij een evenement van de kamers van koophandel van Noorwegen, Zweden, Denemarken, Finland en IJsland rondom duurzame voeding. Het was superinteressant en ik heb weer een heleboel bijgeleerd, mede dankzij de Fork Ranger. En wanneer maak je nou mee dat alle Nordic ambassadeurs voor je koken?

Voor de smaakbeleving thuis trakteerde ik mezelf als vervanger voor de Senseo op een koffiezetapparaat dat me bij het schrijven kan ondersteunen met allerlei koffievarianten van versgemalen koffie. Dat voelt nog steeds elke dag als een enorme luxe.

Intussen bleek ik wel weer iets onder de leden te hebben en mocht ik alweer aan de antibiotica. Wel een duidelijk teken dat ik weer wat beter voor mezelf moet gaan zorgen, in de hoop dat mijn weerstand tegen dit soort dingen weer wat omhoog gaat. Maar het ging inmiddels al een paar maanden niet zo lekker met meerdere gezinsleden, en daar maakte ik me veel zorgen om. En als ik dan toch gewoon doorga met alles proberen bij te benen, dan krijg ik nu eenmaal dit soort dingen. (De overgang helpt ook niet natuurlijk 😉 )

November: leuke evenementen in Nederland

In november mocht ik aanwezig zijn bij een leuk evenement van Fjord Norway en ging ik traditiegetrouw netwerken tijdens de Travel Pressentation en Antor. Mijn man en ik waren samen uitgenodigd voor het Noordelijk Film Festival, waar we vooral enthousiast waren over de film Rose. Omdat we wel even een uitstapje konden gebruiken, maakten we er een weekendje van en bleven een nachtje slapen om de volgende dag nog in Drenthe te gaan wandelen voordat we weer terug naar huis gingen.

Kort daarna hadden we alweer een leuk uitstapje: een dagje Rotterdam voor een rondje langs de Scandinavische kerstmarkten. Mijn roots liggen in Rotterdam en ik vond het erg leuk om weer eens terug te zijn. Op de terugweg gingen we gezellig uit eten met mijn vader – ook heel fijn.

Ik reisde heel wat met de trein deze maand, want ik ging ook nog naar een evenement van Fjällräven met als thema Make Friends with Winter. Je weet wat het Scandinavische motto is: slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding. Als je maar de juiste uitrusting hebt, kun je dus ook de koudste temperaturen aan. We gingen dan ook gewoon lekker buiten eten, ook al was het al november.

December: winter in Finland en Zweden

In december kreeg ik nog meer gelegenheid om warme winterkleding uit te testen.

Eerst mochten we namelijk met zijn tweeën naar de Finse stad Tampere komen. Een week voor vertrek kreeg ik een vervelende griep, maar gelukkig was ik net op tijd weer op de been. In Tampere viel heel veel sneeuw en daar genoten we ontzettend van. Maar het zorgde er ook voor dat onze terugvlucht moest worden geannuleerd. Een dagje later terug dus; een dagje langer genieten van Finland (wat zijn we toch gek geworden op dat land) maar ook een dagje langer hopen dat thuis alles goed verliep – wat gelukkig wel zo was.

In totaal kwam ik dit jaar dus vier keer in Finland en dat in combinatie met de Duolingo-oefeningen die ik al 671 dagen lang braaf elke dag doe zorgde ervoor dat ik langzaam iets meer begin te begrijpen van de taal. Maar dan wel heeeeel langzaam, want oeioeioei wat is dat lastig zeg! Wel een leuke uitdaging om me in vast te bijten 😉

Omdat ik wist dat ik de laatste week voor kerst alweer weg zou zijn, namen we toen we terug waren uit Finland een voorproefje op de kerst door met het hele gezin naar de kerstmarkten in Münster te gaan en met mijn vader de jaarlijkse Midwinterhoornwandeling te lopen. Dat was echt heel fijn allemaal.

Daarna, op de valreep voor Kerstmis, mocht ik nog mee op wintersportreis naar Vemdalen, Östersund en Åre (Zweden). Ook daar lag volop sneeuw. Ik stond weer eens op de ski’s en op de langlaufski’s, aaide een eland en rolde in de sneeuw om af te koelen na de sauna en hottub.

En inderdaad, de goede kleding hield me prima warm.

Het was superleuk om de kerstsfeer in Zweden mee te maken en tegelijkertijd was ik heel blij om op 24 december in de namiddag mijn gezin weer in de armen te kunnen sluiten en ’s avonds samen de pakjes die onder de boom lagen te kunnen uitpakken. De afgelopen dagen heb ik wel geschreven over mijn wintersportreis in Zweden, maar ook de tijd genomen om dingen met mijn gezin te doen, zoals eindelijk weer eens samen gaan schaatsen en gezellig samen iets bakken (het werd Finse joulutorttu).

Eigen haard is goud waard

Dat is meteen het belangrijkste gevoel dat ik overhoud aan 2022: dat je thuissituatie, in mijn geval mijn gezin, toch altijd het allerbelangrijkste blijft. Dat merk je des te meer als de mensen (of dieren 😉 ) die je het meest lief zijn even of voor langere tijd meer zorg en aandacht nodig hebben. Mijn liefde voor reizen is groot, maar zij nemen toch altijd de meeste ruimte in mijn hart in en ik wil er voor hen zijn als ze me nodig hebben, of ik dat nu in levenden lijve doe, of via WhatsApp als ik op pad ben voor mijn werk.

Hoe zeer ik ook geniet van al het reizen, ik vind het elke keer ook weer heel fijn om weer thuis te komen en gewoon weer samen te zijn, ook al gaan we in huis ieder ons eigen gangetje. Het is dan ook heel fijn dat we regelmatig de mogelijkheid krijgen om samen op pad te gaan, of dat nu met (een deel van) ons gezin is zoals in Zweden, Denemarken en Limburg, of met zijn tweeën zoals in Tampere en tijdens enkele leuke evenementen.

Voornemens/Doelen

Grappig hoe het schrijven van zo’n jaaroverzicht mij zelf helpt bij het formuleren van mijn doelen en voornemens voor het nieuwe jaar. Samenvattend zou ik graag willen:

• dat we samen weer mooie reizen en uitstapjes mogen maken
• dat ik weer wat meer ruimte vind om te sporten en te ontspannen, met als gevolg hopelijk wat minder kwaaltjes
• en dat de mensen om me heen zich de komende maanden weer steeds beter gaan voelen, zodat er weer wat meer zorgeloosheid in ons leven kan komen

En natuurlijk (ik zou het bijna vergeten) hoop ik dat het zo goed blijft gaan met mijn bedrijf Stralend Schrijven. Wat nog best wel spannend is, want door de vreselijke oorlog in Oekraïne en de waaier aan crises waarmee we op dit moment te maken hebben, zou het best eens kunnen dat mensen minder budget hebben om op vakantie te gaan – en dat ga ik dan ook merken in mijn bedrijf. Tja, bij ondernemen horen nu eenmaal risico’s. Daar ga ik al sinds 1999 mee om en dus moet ik er maar op proberen te vertrouwen dat dat ook in 2023 weer zal lukken.

Dank je wel!

Hoe het ook verder gaat, ik wil jou heel hartelijk bedanken dat je mijn schrijfsels leest – of dat nu op de website(s) is, in de nieuwsbrief, op sociale media of in een van de digitale magazines die ik heb gemaakt. Of misschien kijk je wel vooral naar mijn foto’s of video’s – dat kan natuurlijk ook. Ik ben elke keer weer blij als iemand me laat weten dat hij/zij iets aan mijn tips heeft gehad en dat zorgt ervoor dat ik elke keer weer zin heb om nieuwe tips te delen.

Ook wil ik al die mensen bedanken die genoeg vertrouwen in me hebben om met me te willen samenwerken, die me uitnodigen voor een evenement of blogreis, of die me dingen toesturen om over te schrijven of om weg te geven aan mijn volgers. Zonder jullie zou ik lang niet zoveel kunnen publiceren, dus ik ben elke keer weer dankbaar voor dit soort samenwerkingen.

Ik ben benieuwd waarover het in 2023 allemaal zal gaan!

Gelukkig nieuwjaar!