Sinds ik in februari in Noord-Noorwegen ben geweest, heb ik een nieuwe droom. Ik ben ontzettend benieuwd geworden naar hoe dit noordelijkste stukje Europa er in de zomer uitziet. Tijdens mijn reis naar de Noordkaap kon ik me Magerøya nauwelijks voorstellen zonder stuifsneeuw en snijdende wind. Maar de verhalen die ik erover hoorde vertellen, klonken alsof het prachtig moet zijn.
- Dit is mijn top 10 favoriete plekken in Noorwegen
- Hier vind je meer tips over je route naar Noorwegen
- Deze dingen vonden wij leuk om te doen in Noorwegen en hier reisgidsen en wandelgidsen voor Noorwegen
- Hier staan adresjes waar je fijn kunt overnachten in Noorwegen
- Op deze pagina vind je reizen naar Noorwegen van verschillende reisorganisaties en hier verzamel ik actuele kortingen en gratis extra’s
Snelle lente
Zo rond half mei begint op Magerøya meestal de sneeuw te smelten. Net zoals het weer hier het hele jaar door snel kan omslaan, zo slaan ook de seizoenen snel om. Vanaf 14 mei zorgt de midzomernachtzon er al voor dat de winter snel is verdreven. De zon gaat dan niet meer onder, maar schampt over de horizon en klimt dan weer voor een nieuwe dag. Al die zonneschijn zorgt er niet alleen voor dat winter hier snel overgaat in zomer, maar ook dat groente en fruit een intense smaak hebben, ook al blijven ze door de lage temperaturen vrij klein.
Strand zonder strandweer
De gemiddelde temperatuur in de zomer is slechts 8 graden. Soms kunnen de bewoners van het eiland zich koesteren aan temperaturen van boven de 20 graden, maar dat gebeurt nooit langere periodes achter elkaar. Het water bij het plaatselijke strandje is in de zomer ongeveer 5 graden – net uit te houden als je het bij een paar minuutjes pootjebaden houdt. Maar de hogere temperaturen en zonnestralen zijn genoeg om het hele eiland groen te kleuren, hoewel bomen hier ontbreken. De boomgrens ligt namelijk zo’n 150 km naar het zuiden. De begroeiing van Magerøya is in de zomer vergelijkbaar met die in Midden-Europa op een hoogte van 1500 meter. Net als in de Alpen kom je in dit subarctische klimaat vooral kleine bloemetjes, gras en mos tegen.
Toestroom van toeristen
Met de zonuren en het groen komen ook de toeristen in groten getale naar Magerøya. Behalve de schepen van de Hurtigruten meren ’s zomers diverse cruiseschepen aan in Honningsvåg, zodat het plaatsje overspoeld wordt door soms wel 6000 dagjesmensen. Veel van hen boeken een excursie naar de Noordkaap, waar ze zich aansluiten bij bezoekers die de reis hebben gemaakt met hun auto of camper, of sportief wandelend of fietsend. Om alle gasten die willen blijven overnachten te huisvesten, is op de Nordkapp Camping plek voor wel 500 gasten. Even buiten Honningsvåg staan zelfs speciale appartementencomplexen voor alle seizoensarbeiders die hier de zomergasten komen verwelkomen.
Op safari
Wie blijft overnachten, heeft meer tijd om het unieke natuurschoon in zich op te nemen en bijvoorbeeld een koningskrab- of vogelsafari te maken. Jaarlijks komen meer dan 250.000 trek- en watervogels naar het eiland, waaronder zeearenden en papegaaiduikers. Die laatste hebben een uitstekende innerlijke kalender en komen elk jaar stipt op 14 april naar Magerøya om in een holletje één ei te leggen.
De zomer voorbij
Terwijl het eiland nog bruist van de activiteit, begint de zon vanaf 29 juli weer onder te gaan. Een maand later, eind augustus, begint de herfst al. Alles wat het eiland zo groen kleurde, kleurt nu rood. De eerste sneeuw valt meestal in oktober en vanaf 20 november komt de zon niet meer boven de horizon. Tijdens die winterslaap, die duurt tot 22 januari, zoeken de bewoners licht en warmte bij elkaar. Ze zingen samen in koren, voeren toneelstukken op en ontmoeten elkaar bij sportverenigingen.
Ook al kwam de zon alweer lang en breed boven de horizon toen ik er in februari was, ik ben toch blij dat ik Magerøya heb leren kennen in de winter. Voor mijn gevoel maakten de ijzige omstandigheden het juist zo bijzonder. Toch heb ik zo’n idee dat het andere gezicht van de Noordkaap wel eens net zo de moeite waard zou kunnen zijn. En zo heb ik een droombestemming van mijn verlanglijstje geschrapt om hem er vervolgens meteen weer op te zetten.
Ik werd uitgenodigd om Noord-Noorwegen te bezoeken voor Stralend Noorwegen.
Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.
Ja, dat wegschrappen en meteen weer een nieuwe bestemming aan je reislijstje toevoegen ken ik maar al te goed. Magerøya is in het voorjaar en de zomer fantastisch om te zien en om te ontdekken. Het landschap, het licht, de kleuren, de dorpjes zijn er bijzonder. Wij hebben Magerøya nu drie keer bezocht en ik vind het telkens weer moeilijk om afscheid van het eiland te moeten nemen. Wij zouden Magerøya ook zo weer bezoeken als de mogelijkheid zich aandient. Dus, als de kans zich voordoet: gaan!
Drie weken geleden was ik nog op Magerøya, Honningsvåg en heb er zojuist hier een stukje over geschreven. Over de schoonheid van het hoge Noorden en het massa-toerisme op de boot, MSC-Meraviglia. Om mensen te waarschuwen ook voor dit gigantische, drijvende verdienmodel in het water! Zie mijn tekst niet meer terug, gebeurt dat later? of is het verdwenen?
Er stonden twee reacties van je in de spam-map, Maria. Ik weet niet waarom dit is gebeurd, maar ik heb ze eruit gevist.
Eiland? Nee, al langere tijd niet meer, er loopt een weg van Honningsvåg naar Kåfjord. Dus: schiereiland.
En de mensen die er wonen, weten wellicht nog meer wegen binnendoor.
En bijzonder prachtig is het er zeker: jaren geleden over land bereikt, toen stormde het er in de zomer en nu (juni) per boot en fris, helder weer. Lykke til og ha det bra!
Bedoel je die tunnel? Ja, daar ben ik wel doorheen gereden. Ik dacht alleen niet dat een tunnel genoeg was om van een eiland een schiereiland te maken: https://nl.wikipedia.org/wiki/Schiereiland Of is er nu een land verbinding aangelegd?
De E-69, waar de tunnel een deel van is. Tolweg trouwens, die Noren zijn niet op hun achterhoofd gevallen.
Ik leerde op school al, dat elke verbinding zoals tunnel of weg van een eiland een schiereiland maakt.
Fijn dat je het geplaatst hebt, ook al was het in de spammap binnengekomen.
Computers doen soms onnavolgbare dingen.
Bij IJsland heb ik jaren naast het net gevist, wilde ik in de Kerstvakantie voor de zomer boeken, zaten reizen van mijn keuze al vol. Nu ben ik dus extreem vroeg, omdat ik het echt met eigen ogen wil zien.
Voor de liefhebbers: juni 2019, MS Columbus, CMV- Engelse rederij. Er is nog plaats.
Drie weken geleden was ik nog op Magerøya, wij waren in Honnigsvåg om precies te zijn. Adembenemend en helder weer, wat een geluk!
Niet de eerste keer dat we op de Noordkaap waren, al eerder over land geweest. Nu had ik de boot genomen, een cruise geboekt.
Daar kan ik veel over vertellen! De Holland-Amerika Lijn komt bij ons langs, aan de overkant van de straat in Rotterdam, daar hebben we al ruime ervaring mee. Déze keer was de rederij MSC vanuit Hamburg veel voordeliger. Ik dacht: appeltje/eitje, even vliegen naar Hamburg en dan op de boot.
Dat bleek anders te zijn in de praktijk: we waren al een dag onderweg, vanaf de zeer vroege ochtend naar Schiphol en door hele lange wachttijden daar, transfers die uren duurden in Hamburg, stapten we later in de middag pas op de boot met het gevoel dat we al een hele lange
reis achter de rug hadden!
De cruise zelf was verrukkelijk en afwisselend: in het zuiden van Noorwegen 28 graden, in het hoge Noorden slechts 5 graden, maar dat wisten we van te voren en hadden dus zomer-én winterkleren bij ons. Noorwegen ken ik vrij goed, ik kom er al tientallen jaren en spreek ook de taal. Ik ben het meest verzot op de westkust! Het uitzicht op de Noordelijke IJszee, zo heet dit deel van de Oceaan in het hoge Noorden, waar men dan op uitkijkt, is indrukwekkend. De busdiensten en tenderboten vanuit de rederij waren prima geregeld, dat dient ook vermeld te worden.
MSC-rederij doen we nooit meer! Het is slim om alle lettertjes te lezen van tevoren, ik had er overheen gelezen dat er ruim 5000 passagiers aan boord waren en dat wás me toch druk. Er waren van te voren veel reispapieren te regelen en te printen, een boekwerk van tientallen bladzijden, dus ik had niet alles gelezen van te voren. Doordat het een drijvend dorp was, deden zich elke dag grote, logistieke problemen voor:
In de eetzalen heerste er een agressieve, nare sfeer: mensen botsten vaak met borden eten tegen elkaar aan, men liep schots en scheef door elkaar. Nu ben ik een jonge, assertieve Nederlandse, maar ouderen hadden het echt niet gemakkelijk daar, vooral niet als men minder goed ter been is. Bij het aanmeren, ontschepen stond er altijd een enorme rij mensen om naar buiten te gaan, het land op en duurde het wachten altijd eindeloos lang.
Op dek 6, zoveel mogelijk vermeden, was de P>C> Hooftstraat, een jetset-achtige winkelstraat met zilveren trappen, blingbling, enorm lelijk en decadent, tenzij het je smaak is. De cruise was heerlijk, Noorwegen weer adembenemend en verkwikt en blij zijn we thuisgekomen na afloop.
Steden als Tromsø en Trondheim aangedaan en Noors gesproken. Maar zo’n drijvende, Italiaanse torenflat in het water doen we nooit meer.
Het lawaai wat italianen en Duitsers elke dag produceren overtreft ook alle cliché’s die over hen gezegd worden.
De informatie en communicatie op dit MSC-schip zijn erbarmelijk en om bij de informatie-balie te komen op dek 5, moet men steeds over dek 6, de winkelstraat om de kooplust aan te wakkeren. Inmiddels hebben we de volgende reis 2019 al geboekt: naar IJsland via Farøer- en Shetlandeilanden (we zijn dan toch immers in de buurt)! Eilanden waar ik al jaren naar toe wil. vaak mooie romans van lees en weer een fijn vooruitzicht. Dit keer bij een Engelse rederij, die vanuit Amsterdam vertrekt! alles vanuit het lerend principe!
Wat jammer van die drukte! Ik was vorig jaar met Holland America Line naar Noorwegen en herken de sfeer in de eetzaal en de lange rijden gelukkig niet. Wat vervelend voor je. Gelukkig dat je toch verkwikt en blij thuiskwam. En wat heb je een prachtige reis om naar uit te kijken!
Op een schip van de HAL voel ik me ook veel veiliger, Sandra, want de reddingbootinstructie is daar verplicht na het inschepen en bij de MSC beslist niet. De omgangsvormen aan boord van de HAL zijn beter, consequenter en er zijn hele grote ongelukken gebeurd de afgelopen jaren op schepen van Italiaanse rederijen. Helemaal onveilig voelde de MSC ook niet, anders had ik niet geboekt en ik had steeds het liedje van Daniël Lohues in mijn hoofd: angst is mar veur eben, spiet is veur altied, in goed Nedersaksisch, ook zo mooi. Het stuk over de vrouwen uit Magerøya is prachtig en weer schitterende fofo’s erbij van de magische
natuur daar. Ha en god helg!