borg mcenroe

Introvert tegenover extravert in de Zweedse film Borg/McEnroe

Een paar jaar geleden las ik het boek Stil van Susan Cain. De kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen was de ondertitel.  Ik vond het een eye-opener, want ik was me er nooit bewust van geweest dat ik introvert ben. Ik dacht dat ik ‘gewoon’ verlegen was, sociaal onhandig misschien, onzeker of gewoon niet bijdehand genoeg. Daar baalde ik mijn hele leven al van, tot dit boek me liet begrijpen dat introverte en extraverte mensen ieder zo hun eigen kwaliteiten hebben. Waarom ik opeens over introvert en extravert begin? Dat komt door de Zweedse film Borg/McEnroe (nu online te zien bij Cinemember en verkrijgbaar op dvd).

Tip: hou je van Scandinavische filmhuisfilms? Bij Cinemember kun je een heleboel bijzondere films kijken wanneer jij dat wilt. Met een proefabonnement kun je het 2 weken gratis uitproberen.

De Zweedse film Borg/McEnroe

In deze film staan de Zweedse tennisser Björn Borg en de Amerikaan John McEnroe tegenover elkaar, maar ook hun verschillende persoonlijkheden. En het is niet zo verbazingwekkend dat de Zweed de introverte kant vertegenwoordigt, en de Amerikaan de extraverte kant.

Film Borg McEnroe
Foto met dank aan September Film

Hét tennisduel van 1980

Ik was nog te jong in 1980 om me er iets van te herinneren. Maar hét tennisduel van dat jaar was blijkbaar dat tussen de 24-jarige Björn Borg (nummer één op de wereldranglijst en viervoudig Wimbledon-winnaar) en aanstormend talent John McEnroe (20).

Film Borg McEnroe
Foto met dank aan September Film

Borg was, dankzij zijn fenomenale tennis maar ook dankzij zijn ingetogen, vriendelijke uitstraling, erg populair. McEnroe daarentegen stond vooral bekend om zijn uitbarstingen op de tennisbaan.

Film Borg McEnroe
Foto met dank aan September Film

Wat hebben ze gemeen?

Toch hebben de twee tegenpolen in de film ook iets gemeen. Ze leven voor het tennissen en doen er alles aan om elke keer weer optimaal te presteren en natuurlijk te winnen. En ze zijn allebei speelballen van de media en commercie, die de rivaliteit tussen de twee maar wat graag uitvergroten.

Film Borg McEnroe
Foto met dank aan September Film

Voor Björn Borg eist al die druk inmiddels duidelijk zijn tol. Maar ook McEnroe raakt gefrustreerd door het gevoel dat niemand echt begrijpt hoe zijn leven als toptennisser in elkaar zit. Behalve misschien zijn tegenpool Borg… Wat nou als ze uiteindelijk alleen elkaar hebben om op te steunen en juist zelf hun eigen grootste tegenstander zijn? En oh ja: Wie van hen wint Wimbledon eigenlijk? (Sssst, niet verklappen!)

Ik ben in ieder geval van plan om naar de bioscoop te gaan om erachter te komen en om de twee tennislegendes beter te leren kennen. Inmiddels is de film online te zien bij Cinemember en verkrijgbaar op dvd. Hier kun je alvast de trailer bekijken:

Meer films kijken over Scandinavische sporters? Kijk dan ook naar I am Zlatan, Sonja the white swan of deze documentaire over schaakgrootheid Magnus Carlsen.

Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.

Sandra van Bijsterveld
Sandra van Bijsterveld

Leuk dat je er bent! Mijn naam is Sandra van Bijsterveld. In 2013 begon ik met bloggen en inmiddels doe ik dat fulltime. Op Scandinavisch Leven deel ik mijn liefde voor Scandinavië met je. Je vindt er leuke manieren om een beetje Scandinavië in huis te halen, zoals spannende boeken en series, Scandi-lekkers, mooi design en fijne kleding en verzorgingsproducten. Op andere websites blog ik over onze vakanties in Nederland, Noord- en Oost-Europa.

11 reacties

  1. Ha, McEnroe is er in zijn eentje verantwoordelijk voor dat ik tennis niet leuk vind om te kijken. Zijn uitbarstingen verpestten het echt voor me!

  2. Drie jaar later viel mijn oog op deze tekst.
    Mijn bijdrage gaat niet over deze film van de tennissers. Wel over het boek “Stil”/introvert zijn. Ik heb het verschijnsel jarenlang serieus bestudeerd, omwille van meer zelfkennis en vergroten van mijn werkveld in het onderwijs. Ik heb vele boeken aandachtig bestudeerd, ook het boek “Stil” en vind de inhoud erg tegenvallen. Geen mens is uitgesproken introvert of extravert en dat is ook natuurlijk en logisch. In het boek van Cain gaat het vooral om haar perceptie van introversie en ook vooral over haarzelf, dus erg subjectief. Dat hebben al die boeken gemeen: het gaat over henzelf, dus wat kan een ander daarmee? Zó introvert zijn die mensen dus niet, dat ze er boeken over schrijven, over zichzelf.
    Ik moet denken aan een vriendin van vroeger die in haar dag. werk altijd alleen werkte op een kantoor. Dat vond ze erg fijn, hoefde ze zich niet met anderen bezig te houden, die vond ze vaak gecompliceerd en vermoeiend. Ze was na het lezen van deze boeken er diep van overtuigd dat ze introvert was, dat volstond voor haar. Maar in het weekend zong ze in een heavy-metalband voor een vaak uitzinnig en heftig publiek, jarenlang in strakke kleding op het podium, urenlange voorstelling met haar band.
    Elk mens heeft deze verschillende kanten, dus niemand is óf het een óf het ander. Ik ken meer musici die dagelijks heerlijk uren in eigen beslotenheid studeren, maar eenmaal op een concert met publiek helemaal los gaan. Dus schrijven dat je introvert bént, wat jij doet, geloof ik niet. Je blogs en reacties zijn vaak enthousiast, vriendelijk en mededeelzaam, niet bepaald introvert. Je kunt wel die kant hebben, maar dat is heel iets anders dan het volledig zijn.
    En kijk naar de Scandinaviërs: zij worden vaak opgevoed tot rustige, beleefde mensen, nogal naar binnen gekeerd. behalve als er drank en/of emoties in het spel zijn, dan laten zij meer van hun binnenwereld zien, die ze vaak verbergen achter een rustige pose, want zo zijn ze grootgebracht. Het ontwikkelen van een gevoelswereld en deze ook uiten, wordt vaak als ongewenst gezien in het Noorden. Ik heb uiteraard niet alle volkeren in het Noorden hierop onderzocht, maar het valt me vaak op, als ik in Scandinavië ben of films uit die landen zie, de boeken lees of met Scandinaviërs in Rotterdam praat, we hebben er hier nogal wat.
    Deze opvoeding heet de “wet van Jante” en wordt nog steeds toegepast: hele strakke regels op gedrag en levensstijl. Zo kweek je wel introverte mensen, die dat van nature allerminst zijn. Want kinderen overal ter wereld passen zich en hun gedrag feilloos aan op de verwachtingen/eisen van opvoeders en zo zijn vaak ook de patronen van introvert/extravert ontstaan.
    De kunst is jezelf bij je eigen natuur te houden of juist terug te brengen, want die altijd mooi en goed. Ha det bra, Sandra!

    • Dat laatste ben ik helemaal met je eens – bij je eigen natuur blijven. Ik zie mezelf als introvert maar dat betekent inderdaad niet dat ik geen extraverte kanten heb. Maar het zit niet zo in mijn natuur om naar buiten te treden en contact op te zoeken, daar moet ik mezelf echt toe dwingen. Als ik dat niet zou doen, zou ik een complete kluizenaar zijn. Dus toch een beetje tegen mijn eigen natuur in gaan en dan merk je vaak dat ook dat leuke dingen kan opleveren.

      • De crux is nu juist, dat introversie heel natuurlijk kan voelen, maar toch aangeleerd gedrag is.
        De andere kant is dat sommige mensen beschouwend worden geboren, dat zie je soms al bij hele jonge kinderen, ook baby’s.
        Die verschillen leren toetsen en kennen is een zoektocht op zich. En wat ik storend vind aan het boek van Cain, ook andere schrijvers, is het ophemelen van het introvert zijn en veroordelen van het tegendeel.
        Verder hangt het van je perceptie af, wat je verstaat onder: naar buiten treden.
        Ik vind dit blog “scandinavisch leven” behoorlijk naar buiten tredend bijvoorbeeld, omdat je daarin je visie deelt met anderen en het soms een verrassing is welke reacties je binnenkrijgt. Anderen vinden mijn werk op een grote, hectische school zeer naar buiten optredend; vind ik meevallen, omdat de sfeer in mijn leslokaal gezellig en rustig is, daar zorg ik voor.
        Ik heb zelf geen zin om in een hoge drukpan te werken en de meeste kinderen ook niet.
        In de ogen van de Noren die ik ken, zijn wij Nederlanders erg extravert, het hart op de tong, waarna ik opmerk dat ze zelf in de loop der jaren hier ook sneller, directer zijn geworden. Leve de vooruitgang, de natuurlijke invloed van Nederland op hen, ha, ha…

        • Dat is precies wat ik bedoel! Dit blog, dit naar buiten treden, voelt voor mij erg tegennatuurlijk. Iets publiceren of verzenden vind ik na al die jaren nog steeds eng. Elke keer weer. Maar ik dwing mezelf om in dit geval toch tegen mijn natuur in te gaan. Omdat ik weet dat daar mooie dingen uit voort kunnen komen.

          Het klopt ook wel dat het aangeleerd kan worden. Zelf was ik bijvoorbeeld (naar ik hoor) een erg spontaan (extravert?) kind, tot ik op de lagere school en eigenlijk in het hele dorp jarenlang structureel door de rest van de groep werd gepest. Daardoor is het ook een bewuste keuze geworden om mezelf zo min mogelijk te laten zien (en daardoor is bloggen ook elke keer weer spannend voor me).

          Aan de andere kant zie ik aan mezelf (nu ik beter kan voelen wat ik diep van binnen nou echt het liefste wil) en aan mijn kinderen dat introvert zijn wel degelijk ook een karaktertrek die er gewoon in kan zitten. Of misschien moet ik dat dan beschouwend noemen. Voor ons geen grote groepen, feesten etc. We zijn echte huismussen. Dat veel mensen het thuiswerken of thuisonderwijs zo erg vinden, daar begrijpen we hier dan ook weinig van. Voor ons is het ideaal. De kinderen voelen zich veel beter buiten de drukte van school en ik, tja ik droomde er tijdens mijn studie al van om thuis te werken en ben dat dan ook meteen gaan doen.

          Zelf had ik het gevoel dat het boek niet extravert zijn veroordeelt, maar wel een maatschappij waarin regelmatig van je verwacht wordt dat je extravert bent. Alsof je niet deugt als je niet uitgaat, geen grappenmaker bent etc etc. En dat het nu eens hoog tijd was om het op te nemen (ipv op te hemelen) voor het feit dat je ook introvert kunt zijn. En dat dat ook oké is.

          Interessant om jouw mening hierover te lezen. Ik heb diep respect voor je dat je voor de klas kunt staan!

  3. Fijn te lezen, dat jullie het zo goed hebben met elkaar in een knusse sfeer thuis. In en buiten coronatijd! Dat is al groot geluk!
    Pestgedrag vind ik triest om te lezen van je, op de middelb. school heb ik hier onder geleden en ben heel snel van een stil kind in een puber veranderd met een zeer rappe tong, dat was mijn redding. Op mijn school ben ik hier altijd alert op en doe het op de Finse manier: alle meelopers en zwijgers hebben ook hun verantwoordelijkheid. Elke school moet tegenwoordig een pestprotocol hebben, maar dat werkt lang niet altijd goed, omdat het pesten soms onder de radar blijft. Ik praat veel met de kinderen, hoor hen uit hierover en kom dan snel in actie, omdat het als trauma kan doorwerken bij een kind, de rest van het leven. Mensonwaardig en onnodig, als volwassenen tijdig ingrijpen.
    Diep respect voor mij, zoals je schreef, is fijn, maar ik sta soms voor de klas, vaak niet en ben RT-er, (remedial teacher) ik werk met kinderen die meer tijd nodig hebben voor een vak, in groepjes of alleen én kinderen die meer aankunnen. Ik werk daardoor regelmatig in een andere ruimte voor mezelf en dat is fijn, want de klassen zijn bar groot, 30 à 35 kinderen per klas. Dat past niet zo goed bij mij en ik hou van afwisseling, daarom voor RT gekozen. Ik vind al vele jaren het onderwijs in ons land van het gezonde padje af, maar lesgeven aan kinderen is heerlijk, daarom doe ik het. Ook thuis, net zo fijn.
    Bij specifieke onderwerpen geef ik soms workshops op mijn school (Vikingen, Noormannen, Sami, Noorderlicht enz.) en daarna ben ik blij dat ik het niet alle dagen hoef te doen op zo’n manier. Veel collega’s met dit werk leven van vakantie naar vakantie, omdat het zó vermoeiend is met een hele klas elke dag. Ik heb ook nog erg veel moeite met alle nepdiagnoses die op kinderen worden geplakt en waar vooral de psychol. testbureaus en farmaceutische industrie veel geld mee verdienen. Arme kinderen wier zelfbeeld ten onrechte hierdoor wordt aangetast door domheid en onvermogen, winstbejag van volwassenen.
    Het bestaat niet, dat zoveel kinderen een stoornis zouden hebben: het labelen is juist een stoornis!
    Wat mij erg goed helpt is een fijne steen, labradoriet. Dat wil ik je niet onthouden (want soms zie jij ook heel veel woeste films uit Scandinavië en
    nordic noir is soms mooi, maar soms ook extreem pervers qua geweld, vind ik). Scand. thrillers zijn dat vaak ook, daarom mijd ik ze meestal.
    Ik draag al tientallen jaren deze fijne, passende halfedelsteen. Aan een halskettinkje onder mijn kleren, op de huid werkt het best.
    Naam: labradoriet in de kleurvariatie blauw. Er bestaat ook een soort met rood, maar ik ben al temperamentvol van mezelf…ha,ha.
    Rood is een activerende kleur, die beter past bij passieve mensen die een oppepper nodig hebben.
    Deze steen (zie internet voor meer informatie) is heel fijn en houdt de eigen energie vast, beschermt je en beschermt ook tegen negat. energie van buiten. In stenen en hun kracht hoef je niet perse te geloven, ze werken toch, want dieren zoals honden, katten, paarden enz. krijgen ook weleens een passende staan aan hun halsband tegen klachten en die dieren geloven er ook niet in.
    Voor gevoelige mensen en mensen met een drukke werkkring is deze labradoriet een vriendje, houdt je bij jezelf en je eigen vitaliteit. Ik schrijf dit omdat ik het als een weldaad ervaar en omdat mensen die dit lezen er ev. hun voordeel mee kunnen doen. Hij sluit niet af van anderen, maar houdt je rustig in je eigen kracht en energie.
    Mijn steen maak ik maandelijks schoon, onder kraanwater in een bakje, regelmatig verversen, na 24 uur drogen en weer dragen, dag en nacht.
    Ik heb voor dit etmaal dan een reserve-steen. Deze steen kun je kopen bij een fysieke edelstenenwinkel of internet, bij de Tuinen enz.
    Ik heb dit ooit van een wijze vrouw geleerd en merk al al die jaren dat het prima werkt en beschermt.
    Want de drukte op mijn school is vaak enorm en prestatiedruk en toetshoeveelheid soms dagelijkse kost.
    De kinderen vragen soms of ze iets langer mogen blijven na de les (“omdat het bij jou altijd zo lekker rustig is”) en ze terecht een hekel hebben aan het lawaai in de klas en de chaos. Mag altijd, omdat ik het begrijp, zeker de gevoelige natuurtjes.
    Van nature ben ik veel meer een voorstander van het Noorse of Finse schoolsysteem: regelmatig naar buiten, lessen ook buiten en vanaf 7 jaar pas naar de basisschool (Finland), hoewel ik nu weet, dat de kinderopvang die hiervoor er plaatsvindt ook al leerdoelen kent: lezen, schrijven, rekenen met kleuters. Dat was vele jaren anders. De klassen zijn klein, vaak de helft kleiner dan bij ons en de leerkrachten talrijker dan hier.
    Het fijne van coronatijd (behalve een beetje werken op afstand), was inderdaad een veel natuurlijker ritme: uit jezelf wakker worden, je eigen ritme volgen, veel natuurlijker, rustiger leven. Voor minder kansrijke kinderen biedt een school juist veel meer voordelen en bescherming,
    kinderen met een rotte thuissituatie worden dan beter gemonitord. maar thuisonderwijs met ouders die kunnen helpen is voor sommige kinderen ideaal. Niet voor niets kregen kinderen vroeger altijd thuisonderwijs voor er scholen werden opgericht.
    Ik hou van nature wel van gezellige feesten soms, maar ik druk al jaren mijn snor op school met feesten, ik vind er geen klap aan. Ook bij veel kennissen. Dat kan ook een doorwerking zijn van labradoriet, hoewel altijd wel selectief geweest. Als iemand het me vraagt, geef ik ook eerlijk antwoord. Ik heb het allemaal een keer meegemaakt op school en het was een straf, niks aan, zó gemaakt en massaal.
    Hierna kun je wellicht onze uitwisseling wissen, Sandra, geen enkel punt, het gaat over o.a. Scandinavië en veel ver daarbuiten,
    je blog is waardevol, mooi en heel informatief! Jeg ønsker deg ei finne helge og lykke til, Maria (ik wens je een fijn weekend en veel geluk).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ik ga akkoord met het privacybeleid.